"Juf, wij weten waar we naartoe gaan. Naar dat houten huisje in het bos..."
"Ik denk het niet. Maar we gaan wel die richting uit...."
We komen aan bij een klein boerderijtje. Juf vertelt dat die grote schuur een "oude-spullen-museum" is.
We gaan in groepjes van 9 kinderen onder begeleiding van "oude-spullen-gids Marcus" naar binnen. Ondertussen mag groep 2 spelletjes spelen. Er zitten heel wat oude spelletjes bij...
De twee gidsen wachten ons op. Onze gids Marcus lijkt een beetje op de broer van Sinterklaas.
De auto's van lang geleden waren koetsen. Je zat er veel hoger dan in een auto. Even testen...
Wat weegt een gareel zwaar! Paarden zijn heel sterk, hoor.
Een houten fiets. Die wielen kunnen vast niet lek.
Zo werkte de slager vroeger. Mensen waren vaak arm en tijdens de oorlog aten ze zelfs katten.
Deze jas is 100 jaar oud en is gemaakt van kattenvellen.
Vroeger droeg men houten schoenen. Die mogen we eens proberen...
Er waren ook reuzen-poppen die door sterke mannen in een carnavalstoet gedragen werden.
Hoe ziet oud speelgoed er uit? Herken je soms iets?
En met de Sint op het paard.
Nee, niet de echte Sint, het is een pop.
Bij de tandarts. Alles zonder spuitje!
Strijken deed men zo. Verhitten op de kachel en aan de slag ermee.
De schoenen van een reus en die van Assepoester.
Bij de brandweer. Met deze sirene wist heel het dorp dat het ergens brandde.
We proberen ze even uit.
Een kijk in een woonkamer op een boerderij.
Dit is een woonkamer van rijke mensen.
Oude kleding en babyspullen.
Zo leerden kleintjes lopen. Dit is een loopmand.
Hier zie je een loopbank.
Even een stokoud instrument bespelen.
Sequoia
De boom op de achtergrond is een mammoetboom.
Hij is de grootste boomsoort op de wereld.
Je kunt er tegen boksen zonder je hand pijn te doen.
Verkennen van een bunker. Deze werd ooit bewoond door 5 soldaten.
3 bedden om te slapen en 2 mannen stonden op wacht.
Door de 2 m dikke muren kon men toch praten met elkaar, nl door een "praatkoker". Probeer maar.
De soldaten hebben honger en wachten op lekkere croque monsieur.
Na nog wat spelen hier en daar, stapten we naar het speelbos.
Daar mogen we vrij spelen.
De kinderen waren even onvindbaar tussen de varens, dus geen beelden...
Zo te zien genoot het jonge volkje volop van de uitstap vol verrassingen...
Daarom willen we de vrijwilligers van het Bardelaremuseum hartelijk danken.
Dikke dankjewel aan juf Greta, mevrouw Carine en juf Julie voor het begeleiden van de spelletjes.
Fijn dat we de spelletjes mochten lenen en dank u aan de 3 koks voor de croques!
